Een bijna-dood-ervaring (BDE) kan zich op verschillende momenten voordoen, zoals
- Bij een hartstilstand of ademstilstand – wanneer de hersenen tijdelijk geen zuurstof krijgen
- Als er sprake is van ernstig trauma – bijvoorbeeld een zwaar ongeval, verdrinking of bloedverlies
- Tijdens een operatie met complicaties – vooral bij narcose of tijdens reanimatie
- Bij zware infecties of koortsaanvallen – bij extreme uitputting van het lichaam
- Tijdens een psychologische crisis – in zeldzame gevallen bij diepe angst of depressie.
Specifieke ervaringen tijdens die tijdens een bijna-dood-ervaring- voorkomen, zijn:
- Een gevoel van uittreding uit het lichaam (“ik zag mezelf liggen terwijl het leek alsof ik tegen het plafond hing”)
- Een gevoel van serene rust, vrede, liefde of tijdloosheid
- Het zien van een lichttunnel of overleden dierbaren
- Een terugblik op het leven, de levensfilm (“ik zag mijn leven in fragmenten voorbijkomen als op een ouderwets negatief van foto’s”)
- Moeite met terugkeren naar het lichaam of het gevoel dat “het nog niet jouw tijd is”.
Een BDE kan intense emoties, herinneringen en lichamelijke sensaties oproepen die moeilijk een plek vinden in het dagelijks leven. Vaak merk je dat een deel van je bewustzijn zich tijdens zo’n ervaring afsplitst: het deel van het Zelf dat de ervaring doorleeft en doorgeeft, en een deel dat achterblijft, soms gevangen in angst, verwarring of een serene rust.
Met een LIP opstelling wordt het mogelijk om weer contact te maken met dat achtergebleven deel. Door het zichtbaar en voelbaar te maken in de opstelling ontstaat een diepe heling. Het verloren deel van jezelf krijgt erkenning, en het contact met je volledige Zelf wordt hersteld. Dit kan een grote impact hebben op hoe je je leven ervaart: je voelt meer stevigheid, innerlijke rust, helderheid en verbondenheid.