Schouderklachten en de verwerking van oude patronen

Enige maanden geleden verwees mijn huisarts me wegens hardnekkige schouderklachten naar

energetisch therapeut Ingrid Dekker. Zij kende mijn omstandigheden en op grond van onze goede

vertrouwensrelatie overwon ik mijn aanvankelijke scepsis. Gelukkig maar. Het bleek een gouden greep,

want Ingrid heeft het vertrouwen helemaal waar gemaakt. Ik heb haar ervaren als een hartelijke,

zeer sensitieve en empathische vrouw. Daarnaast is zij kordaat en nuchter, noemt het beestje

bij de naam en niet zonder humor. Dat vind ik erg belangrijk, want als het vaag of zweverig wordt

haak ik af. En humor helpt om de soms heftige inzichten te kunnen relativeren. Vertrouwen is

onontbeerlijk tijdens de sessies, omdat je eerlijk moet kunnen zijn tegenover jezelf dat is niet altijd

gemakkelijk en het vergt moed. Ingrid neemt dingen waar in je energetisch veld, niet alleen je bevroren

emoties zoals verdriet, pijn of boosheid, maar ook je eigenlijke vermogens, dingen die je vaak niet kunt

verwezenlijken omdat ze geblokkeerd zijn. Het kost zoveel kracht en energie om de mechanismen in

stand te houden die voorkomen dat je werkelijk voelt dat je pijn of verdriet hebt! En zodra je er in

een sessie mee wordt geconfronteerd bevestigt het meestal dat je het allemaal al wist, maar dat je

het niet kon of wilde zien. Het is verbijsterend wat een mens in het werk stelt om zijn emoties

eronder te houden, alleen maar om te kunnen functioneren. Maar je functioneert maar op halve

kracht en dat is afmattend. Tijdens een EMDR-sessie benoem je de emoties die je voelt opkomen

in trefwoorden, en door de EMDR-techniek wordt de lading van die emoties stuk voor stuk gereduceerd,

tijdens de energetische sessies worden blokkades in de energiestroom gezien en zoveel mogelijk

opgeruimd en het is heerlijk als je merkt dat je vooruitgang boekt. Ik ben inmiddels een eind op dreef,

helemaal klaar ben ik nog niet, maar ik heb gezien hoe goed het werkt. Er zijn grote bressen geslagen in

oude patronen, en dat stemt me optimistisch om verder te gaan, zelf, en wellicht af en toe nog met

steun van Ingrid.